Alles is OKÉ (Lebowski, 2019)

Ieder mens heeft ten minste één verhaal dat zegt: dit ben ik. Dit is het verhaal van mevrouw Stevens. Tegenwoordig slijt ze haar dagen in een flat, terwijl de spinnen in haar hoofd alles langzaam wegvreten wat haar dierbaar was. Maar ooit was ze een bevlogen lerares die besloot op te staan tegen het onrecht dat haar werd aangedaan door de demonische schooldirecteur Pauwels. Uit alle macht probeert haar zoon deze geschiedenis om te smeden tot een heroïsche tragikomedie, voordat die voorgoed met haar verdwijnt.

Genomineerd voor de NRC Lezersprijs 2019. In de eindejaarslijstjes van NRC Handelsblad, De Morgen, De Revisor en Pompidou (VRT Radio Klara). 

‘Met deze dementieroman steekt Victoria Hersenschimmen van Bernlef naar de kroon. Hecht gecomponeerd. Diep ontroerend.’ – NRC Handelsblad ****

‘Alzheimerboeken zijn een genre op zich geworden … maar Ivo Victoria is een te scherpzinnig schrijver om het daarbij te laten … culmineert in een van de meest geladen en knapst opgebouwde scènes die Ivo Victoria ooit heeft geschreven.’ KNACK ****

‘Een ontroerend, klein, bescheiden verhaal, verteld met torenhoge, hemelbestormende ambitie. Een bijzonder mooie roman.’ – De Morgen

‘Prachtig en met spanning geschreven.’ – De Volkskrant

‘Een hommage aan zijn moeder die even geestig als aangrijpend is.’ – De Standaard

‘…. zijn poging om in dit moederboek met woorden de werkelijkheid te veranderen is aangrijpend. Hoewel de auteur halfweg schrijft dat ‘de mooiste boeken de lezer doen vergeten dat de schrijver woorden gebruikt’, zet hij ze geregeld zo mooi in een zin dat je naar adem hapt voor je het blad omdraait.’ – HUMO

‘Lyrisch, poëtisch, bij momenten hilarisch.’ – Trouw

‘Intieme, rake scenes. Een liefdevol saluut.’ – Het Parool

‘Deze aangrijpende roman groeit uit tot een prachtig portret van een eigenzinnige Vlaamse madam.’ – HP/De Tijd

‘”Pas nu ze vervaagt, doemt ze op”, schrijft Victoria. Alles wordt verklaarbaar en kan kloppend gemaakt worden. Dat doet hij dan ook. Hij maakt haar leven kloppend. Dat het hele boek doorspekt is met Vlaams maakt het extra fijn om te lezen…’ – Mieke van der Weij, NCRV-Gids **** (Boek van de week)

‘Waanzinnig mooi geschreven. Prachtig.’ – Jellie Brouwer, Kunststof Radio 1

‘ Diep ontroerend. Het heeft mij vol overgave doen wenen op een overvolle trein.’ – Nicky Aerts, Pompidou, VRT Radio Klara

‘Een heel secuur, intelligent, ontroerend verhaal, genoeg reden om euforisch over te zijn.’ –Thomas Heerma van Voss

Billie & Seb (Lebowski, 2017)

De zeventienjarige Seb treurt om zijn zielsverwant Billie, die in coma in het ziekenhuis ligt na een ongeval op een trampoline. Het is hem verboden haar te bezoeken want ‘jongens als Seb hebben rust en evenwicht nodig’. Hij stopt met school, sluit zich op in zijn kamer, en in zichzelf. Dan, met kerstavond, krijgt hij van zijn radeloze ouders een geweer cadeau.
Billie & Seb is een verhaal over schuld, spel en ernst, maar bovenal over de vraag of we nog in staat zijn werkelijk te voelen in een wereld die al lang niet meer bevochten hoeft te worden. Of toch?

‘Het hoogtepunt in het oeuvre van Victoria en volledig geslaagd bovendien’ – NRC over Billie & Seb ****

‘In zijn ronde, meanderende proza weet Victoria een spanningsboog op te bouwen die je geen moment los laat’ – Knack ****
‘Een behartenswaardige, lyrische roman.’ – Trouw.

‘Een welluidende en vooral dwingende vertelstem… een plotwending om stilletjes om te juichen’ – HUMO.

‘Een ongeëvenaard gevoel voor taal. Zijn zinnen zijn uitgebalanceerd en ritmisch, zijn taal glanst…’ – Haarlems Dagblad *****

Billie & Seb was genomineerd voor een SABAM Award, voor beste roman van het jaar.

Dieven van vuur (De Bezige Bij, 2014)

Antwerpen, halfweg de jaren negentig. In een verlaten appartementengebouw dat wordt verbouwd tot een hotel is één appartement volledig gemeubileerd achtergelaten. Drie jonge mannen breken binnen en nemen trofeeën mee naar huis. Jazz-elpees, een opgezette ballonvis en een plastic map gevuld met kladversies van brieven, hartverscheurende liefdesbrieven. Twintig jaar later boekt de verteller van dit verhaal een kamer in het Arass Hotel in Antwerpen, op dezelfde plek waar hij aan de haal ging met de brieven. Tijdens zijn verblijf onderneemt hij een overmoedige poging om het mysterie te ontrafelen en doet hij het onstuimige relaas van drie vrienden die hun weg trachten te vinden in de hippe Antwerpse scene van de jaren negentig. Ook de grimmige jaren tachtig passeren de revue, en de rise and fall van de piratenzender Radio Annick. De heimwee naar glorierijke tijden, naar de plekken, mensen en verhalen die voorgoed weg zijn, maakt van Dieven van vuur tot een generatieroman die voor iedereen herkenbaar is.

‘Een warme, bloedmooie roman’ – De Groene Amsterdammer.

‘Een vernuftig geconstrueerd boek, rijk van taal én breed van schakering’ – De Morgen. ****

‘Een melancholische roman, waarin geprobeerd wordt om iets te redden van tussen de tanden van de tijd.’ – De Standaard. ****

‘Prachtig soepele zinnen… bij vlagen meeslepende bespiegeling over de verloren tijd.’ – Trouw.

Dieven van vuur stond de longlist voor de Libris Literatuur Prijs 2015.

Gelukkig zijn we machteloos (Ambo Anthos, 2011)

Een tuinfeest op een hete zomerdag. Een dochter die geen dochter wil zijn. Een oom die geen oom is. Twee families, verspreid over een perfect onderhouden gazon. Ze zijn geslaagd in het leven, hun zorgen afgedekt door een gevarieerd assortiment aan verzekeringspolissen, en door grappen en verhalen die iedereen kent. Ome Lex is uitgenodigd door Martha, de mater familias die oude tijden wil doen herleven. Maar wanneer het icoon van hun zorgeloze jeugd verdwijnt met Billie, de veertienjarige dochter des huizes, worden de familieleden bruut tot elkaar veroordeeld. Naarmate de uren verstrijken, blijken hun routineuze schijnmanoeuvres waardeloos terwijl Billie en Ome Lex steeds verder door eindeloze weilanden dwalen. Een roman over de door onmacht aangestuurde redeloosheid van mensen in de ban van een ongrijpbare dreiging.

‘Ijzingwekkend goed.’ – De Standaard *****

‘Lezen!’ – Humo ****

‘Weet in zingend proza de angst en ontreddering van de moderne mens te vangen.’ – Het Parool

‘…fraai proza… de lezer blijft verweesd achter.’ – De Volkskrant.

Gelukkig zijn we machteloos stond op de shortlist voor de Libris Literatuur Prijs 2012 (lees hier het juryrapport) en op de tiplijst voor de AKO Literatuurprijs 2012.

Hoe ik nimmer… (Ambo Anthos, 2009)

Meer dan twintig jaar na zijn laatste ontmoeting met zijn jeugdvriend Dries, keert het personage Ivo Victoria terug naar zijn geboortedorp Edegem. De reden: Ivo wil Dries een leugen opbiechten, de leugen waarop hun jeugdvriendschap gebaseerd was.
Hoe ik nimmer de Ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won (en dat het me spijt) is het verhaal van een man halfweg de dertig die vaststelt dat zijn hele leven tot dan een herhaling van (verkeerde) zetten is geweest. Het is een boek over vriendschap, afkomst, verlies, de loop des levens – en hoe weinig de mens er vat op heeft. In het decor van een Vlaams dorp in het begin van de jaren ’80 vertelt het fantasierijke hoofdpersonage met rake observaties en ongenadige zelfspot een afwisselend hilarisch grappig en oncomfortabel pijnlijk verhaal.

‘Een debuut dat torenhoog uitsteekt boven de rest…’ – De Morgen ****

‘Een onweerstaanbare vertelstem…’ – De Standaard ****

‘Een nostalgietrip die, niet in het minst door Victoria’s meesterlijke stijlbeheersing, ons nekvel niet snel zal lossen.’ – HUMO ****

‘‘Origineel, wild, onbesuisd. Hier heeft iemand zijn stem gevonden.’ – Het Parool

Hoe ik nimmer…. stond op de tiplijst voor de AKO Literatuurprijs, haalde de shortlist voor de Selexyz Debuutprijs 2010 en tevens de longlist voor de Academica Debutantenprijs.