ARCHIEVEN
Naar de overkant.
Die dag stonden we te wachten op de boot, zoals elke ochtend, de fiets aan de hand, de blik gericht op de overkant. Het ponton wiegde ons zachtjes heen en weer. De hemel grijs, slierten mist laag boven het water. In de verte kon je nog net de oude brug zien, en het...
Energie.
Lou Victoria (5) lag op haar rug op de bank en ze drukte haar vingers op een bepaalde manier tegen haar oren. ‘Hey Lou, wat ben je aan het doen?’ ‘Ik luister naar mijn energie.’ ‘Je energie?’ ‘Ja, mijn energie zegt mij wat ik moet doen.’ ‘O.’ ‘Maar soms wil ik het...
Niet helemaal lekker.
Ik fietste naar een Classical Rave – don’t ask. In de verte weerklonk een sirene. Het regende of dat leek het te willen doen maar echt veel kwam er niet van terecht. Desalniettemin greep ik mijn stuur stevig vast en trok mijn schouders op hetgeen niet mag wanneer je...
Vrouwen.
Voor de tweede opeenvolgende nacht werd ik wakker om 3:16. Ik dacht: als dit een roman van Murakami was dan ging nu de telefoon en kreeg ik een mysterieuze vrouwenstem aan de lijn die mij in de grootst mogelijke moeilijkheden zou brengen op een rustige en...
Brief
Ik werd wakker om zes uur, onrustig, en met een hoofd vol rondspringende gedachten. Ik draaide me op mijn rug en bleef zo liggen gedurende precies 45 minuten terwijl ik probeerde te reconstrueren wat er was gebeurd. Iets met een vrouw, uiteraard, een die ik nooit...
Het totale begrip.
We stonden voor een kroeg waar even voordien iemands haar in brand was gevlogen. Ik wist niet dat dat zo kon stinken. ‘De literatuur is een handboek, maar je komt er geen stap mee vooruit,’ zei de editor-in-chief. Goddamnit, blijkbaar hadden we die laatste daarnet...
Foto
Ik nam het pontje, zoals elke ochtend, of toch in principe elke ochtend want de laatste tijd ga ik wat minder vaak naar kantoor; lanterfanten kan je net zo goed thuis. Ik rolde mijn fiets achterwaarts tot op het achterdek, zoals dat gaat, de boot ramvol, en ik...
Overleg.
Liefje was in London dus een half uur nadat ik de meisjes naar bed had gebracht, stond Lou Victoria weer boven en ze zei: ‘Wij hebben nog niet overlegd.’ Dat was waar. Op de fiets had ze gevraagd of ze bij mij in bed mocht slapen. ‘Dat is wel een beetje zielig voor...
Negeren.
‘Ongelofelijk,’ zei de huisarts, terwijl ze de resultaten van de gehoortest bekeek. ‘Zo een goed gehoor zie ik eigenlijk alleen maar bij kinderen.’ Maar verder viel er weinig te zeggen. Een brughoektumor, of bloedarmoede, ja, dan hadden de huisarts en ik zaken kunnen...
Hoogtepunt.
Ik had de hele week in het bos gezeten en nu dwaalde ik door een druk café alsof ik als enige nuchter aankwam op een feestje dat al uren aan de gang was, maar dat was niet zo; ik had best al wat op. Het ene stroeve gesprek volgde op het andere. Elke zin van betekenis...